~6 Jesteś moją bohaterką

one more night

-Jak to?- zapytałam zdziwiona

-No Ikerowi się przypomniało, że miał zabrać małą do dentysty, i szukał kogoś kto odwiózł by cię do domu. Więc zgłosiłem się na ochotnika

-Och. Co za wspaniałomyślność

-Ej nie bądź nie miła, jak ktoś chce ci pomóc

-Dobra. Będę już miła. Zadowolony? A teraz idź się przebierz i weź prysznic bo trochę od ciebie zalatuje – zaśmiałam się

Po około dwudziestu minutach czekania pod szatniom chłopaków wyszedł z niej Cris.

-O myślałam że dłużej ci to zajmie

-Dlaczego?- zdziwił się

-Nieważne. Jedziemy?

-Tak. Tylko po drodze muszę coś jeszcze załatwić. Więc wrócisz do domu trochę później.

-Nie ma mowy ja nigdzie z tobą nie jadę

-Oj nie przesadzaj przecież nie wywiozę cię do jakiegoś lasu czy coś. A jakbyś nie pamiętała to  sama powiedziałaś żebym zabrał cię na mecz.

-Nie łap mnie za słówka. I wiesz co chyba przejdę się do domu spacerem.

-Nie wydaje mi się. Pewnie byś się zgubiła, a mi by Iker żyć nie dał, jedziesz ze mnę i koniec kropka. A właściwie to która godzina?

-No racja, nie znam drogi do domu. A godzina hmm …-spojrzałam na zegarek w telefonie- 15.45

-Kurde jestem spóźniony. Chodź szybko.

Złapał mnie za rękę i zaprowadził na parking gdzie stało śliczne białe Audi R8. Otworzył przede mną drzwi więc wsiadłam. W tym momencie poczułam się tak no nie wiem … wyjątkowo. Drogę przebyliśmy w kompletnej ciszy, żadne z nas nie miało ochoty jej przerywać. W końcu dotarliśmy na miejsce tylko żę ja nie wiedziałam gdzie my jesteśmy.

-Chodź ze mną- powiedział wysiadając z samochodu poczekał chwilkę aż do niego podeszłam i razem ruszyliśmy w kierunku małego boiska.- usiedliśmy na niewielkich trybunach blisko wyjścia.

-Po co mnie tu przyprowadziłeś?

-No sama powiedziałaś że mam zabrać cię na mecz a ty mi wyjaśnisz zasady- wyszczerzyła się.

-przecież ja żartowałam

-Ale co nie podoba się jak grają?- zapytał wskazując na murawę gdzie grali mali chłopcy w wieku chyba od 5-7 lat. Mimowolnie się uśmiechnęłam.

-Nie to takie słodkie. Takie maluchy tak zawzięcie grają. Widać że to lubią.

-Najpierw go sobie zrób- zaśmiałam się

-A co chcesz mi pomóc?- posłał mi łobuzerski uśmiech, i spojrzał w oczy a ja na chwilkę zaniemówiłem

-Ja nie. Ale tamta ruda pewnie  wielką chęciom ci pomorze. Wpatruje się w ciebie jak w obrazek. – wskazałam mu daną dziewczynę.

-E tam nie lubię rudych.- skwitował krótko

-A jakie lubisz?- już miał mi odpowiedzieć, ale przerwał nam facet stojący na boisku z mikrofonem w ręku. No tak mecz się już skończył a ja nawet nie wiem jaki był wynik.

- A nagrodę za najlepszego piłkarza meczu wręczy sam… Cristiano Ronaldo- mój towarzysz wstał i podszedł do faceta. Wziął od niego puchar i wygłosił mowę jaki to dla niego zaszczyt że może przekazać te nagrodę jakiemuś małemu chłopcu.

Po nagrodzeniu jakiegoś małego blondynka Cris rozmawiał jeszcze z jakimiś facetami, i rozdawał autografy dzieciakom, a potem już go nie widziałam. No super zostałam sama, na jakimś boisku nie wiadomo gdzie. Ten nażelowany piłkarzyna zabrał mnie tutaj i jeszcze zostawił, niech ja tylko dorwę Ikera. On mnie popamięta. Moje rozważania przerwał dźwięk sms-a. spojrzałam nadawca nieznany.

 ``ratuj Cris``

Po chwili doszedł drugi

``proszę ratuj``

No teraz już ładniej. Chociaż przed chwilą byłam na niego zła, to postanowiłam sprawdzić co takiego złego mu się działo. A w ogóle to skąd on ma mój numer telefonu. Muszę się tego dowiedzieć. Zeszłam  trybun i ruszyłam w stronę parkingu. Ciekawe gdzie on jest. Długo nie musiałam czekać. Zobaczyłam go przy wyjściu stał oparty o bramę, a wokół niego stały trzy dziewczyny. Chłopak nie miał zbyt zadowolonej miny. Pewnie o to mu chodziło nie mógł się pozbyć natrętnych fanek. Hmm poczekam chwilkę może stanie się coś ciekawego. Niestety nie dane mi to było, bo dostałam kolejnego sms-a.

``błagam ona planuje ślub. Ze mną w roli męża``

Zrobiło mi się go trochę żal ale co ja mam niby zrobić. I wtedy przyszedł mi do głowy głupi pomysł.

-Kochanie- zawołałam i podeszłam do nich całując Crisa w policzek – już myślałam że mnie zostawiłeś i znalazłeś jakąś ładniejszą ode mnie dziewczynę- powiedziałam z udawaną smutną miną

-Oj kotku. Nie smuć się, żadna nie była by piękniejsza od ciebie- teraz to on pocałował mnie w policzek jakie to miłe uczucie szkoda że tylko udajemy.

-To może pożegnasz te panie – tu spojrzałam pogardliwie na rudą- i wrócimy do domu?

-Dla ciebie wszystko- i odeszliśmy od nich, a Cris obejmował mnie w pasie.

Kiedy byliśmy przy samochodzie nie mogłam wytrzymać, i wybuchłam śmiechem

-Ej kotku  z czego się śmiejesz?- on też się już śmiał

-Kochanie nie bierz tego do siebie. Dobra powaga- uspokoiłam się – możesz mnie teraz odwieźć do domu.

-Tak, jasne wsiadaj – i znowu otworzył przede mną drzwi – A i dzięki za pomoc- powiedział po czym się pochylił i pocałował mnie w policzek – jesteś moją bohaterką- uśmiechnął się.