~25 obawiam się jej reakcji jak się obudzi

25

CR7

Już od dwóch dni jestem w Polsce. Nie powiem podobał mi się ten kraj, ale było coś jeszcze wszystko przypominało mi JĄ. Zastanawiałem się co u niej słychać jak się czuje, i przede wszystkim czy jest szczęśliwa. Mój dzień mniej więcej składał się na jakąś sesję lub konferencje albo spotkanie małymi chłopcami którzy trenują piłkę. Po południami przesiaduję w hotelu, nudząc się.

Dzisiaj była ładna pogoda. Od rana miałem uczucie, że dzisiaj się coś wydarzy. Tylko jeszcze nie wiem co.

ZUZIA

Od samego rana miałam zły humor, i w ogóle słabo się czułam. Jak zwykle obudziłam mnie płacz syna

-Hej nie płacz- mówiłam do niego po cichu- mamusia jest przy tobie- powoli chłopiec się uspokajał.

Nagle usłyszałam dźwięk telefonu z przedpokoju. Odłożyłam synka do łóżeczka a sama niechętnie skierowałam się do źródła dźwięku.

-Halo?

-Cześć- przywitała mnie przyjaciółka- martwiłam się o ciebie. Miałaś się do nie odezwać.

-Przepraszam tak jakoś wyszło, że zapomniałam

-Nie gadaj. Słyszę twój słaby głos. Nie polepszyło ci się?

-Nie ale…- nie dokończyłam wypowiedzi bo nagle zakręciło mi się w głowie i straciłam równowagę upadając na puszysty dywan, po drodze strącając wazon z szafy. Chciałam wstać, tylko że nie miałam na to siły…

KAROLINA

-Halo? Zuzka jesteś tam?- nie wiem co się stało. Przed chwilą rozmawiałyśmy normalnie, a potem usłyszałam jakiś hałas i moja przyjaciółka się nie odzywa. A jak jej się coś stało. Wiem że ostatnio źle się czuła. Nie wiem co mam robić nawet jakbym chciała do niej lecieć to sam lot trwa jakoś koło 4 godzin. Nie znam nikogo w tym małym miasteczku z kim mogłabym się skontaktować.

-ale, jest ktoś jeszcze- powiedziałam sama do siebie kiedy przypomniał mi się ostatni reportaż w telewizji odnośnie tego że jeden z najlepszych piłkarzy przebywał właśnie w moim rodzinnym kraju. Mam jego numer spisałam go kiedyś z telefonu Zuzki, jak nie patrzyła. Wiedziałam że kiedyś mi się przyda. Domyślam się że Zuzka nie będzie zadowolona jak się dowie że z nim rozmawiałam, ale przecież nie wygadam mu tajemnicy, a jak się sam domyśli to już nie moja wina.

-No odbierz- mruczałam pod nosem oczekując na połączenie

CR7

Właśnie siedzieliśmy na planie. Tym razem kręciliśmy krótki filmik z udziałem moim i jakiś dzieci.

-Ronaldo twój telefon dzwoni- zawołał do mnie jakiś asystent unosząc w górę rękę w której trzymał srebrny przedmiot

-Mogę?- zapytałem dyrektora filmowego, który jedynie potwierdził kiwnięciem głowy. Wiedziałem że się zgodzi ale wypadało przecież zapytać. Podszedłem do chłopaka i wziąłem od niego telefon. spojrzałem na ekran gdzie wyświetlał się nieznany mi  numer

-Halo. Kto mówi?- zapytałem

-Dzień dobry. Mam na imię Karolina- skądś kojarzyłem te imię jednak nie pamiętam skąd- pewnie mnie pan nie zna, ale ja mam do pana prośbę. Chodzi o kogoś na kim obu nam zależy, niestety ja jestem poza granicami kraju, i martwię się , że mojej przyjaciółce stało się coś złego..

-A o kogo w ogóle chodzi?

-Przepraszam ale nie mogę panu powiedzieć. Prosiłabym tylko aby pojechał pan pod pewien adres i sprawdził czy wszystko z nią w porządku. Proszę pana, naprawdę bardzo mi na tym zależy.

-Dobra i tak nie mam nic lepszego do roboty- pomyślałem że chociaż się trochę rozerwę, a po za tym ciekawiło mnie o kogo chodzi- możesz podać mi ten adres?

-Jasne zapisz sobie- podyktowała mi adres a ja dokładnie zapisywałem na kartce

-Przepraszam- zwróciłem się do dyrektora stojąc przed nim  trzymając w dłoni kartkę z adresem- chciałbym zapytać czy nie mógłbym wcześniej dzisiaj wyjść

-Stało się coś?

-Nie po prostu muszę gdzieś pojechać i coś załatwić

-Właściwie to wszystko mamy już nagrane i tu kończy się nasza współpraca. A gdzie ty w ogóle chcesz jechać?- zaciekawił się

-pod ten adres- podałem mu kartkę bo sam bym tego nie wytłumaczył

-O. pod tym adresem mieszka moja siostra- ucieszył się na wspomnienie o niej

-Ach- westchnął piłkarz- to widocznie jakaś pomyłka

- Nie spokojnie. Ona wynajmuję tak jakby piętro swojego domu. Więc może o tom osobę chodzi

-to dobrze. Ja będę się już zbierał- chciał jak najszybciej pojechać i sprawdzić o co chodziło tej dziewczynie

--Zaczekaj. Może cię zawiozę, zgaduję, że nie znasz okolicy, a ja i tak obiecywałem siostrze że ją odwiedzę.

-Z chęciom. Dziękuję –razem skierowaliśmy się w stronę samochodu filmowca

Po dwudziestu minutach byliśmy już na miejscu. Zdziwił mnie widok był to mały drewniany domek, a dziwniejsze było to, że pod nim zaparkowana była  karetka.

-Coś się musiało stać. Chodź – mężczyzna poprowadził zdezorientowanego Portugalczyka ku drzwiom.  Kiedy tylko przekroczyli próg usłyszeli płacz dziecka i rozmowę jakiś ludzi, jednak piłkarz nic z tego nie zrozumiał, gdyż mówili Oni po Polsku. Szybko ruszyli po schodach na piętro. Tam zobaczyłem starszą kobietę trzymającą niemowlaka, który strasznie płakał, zapewne to była właśnie ta siostra mojego towarzysza, ale o kim mówiła ta Karolina? Zastanawiałem się.

-Może pan potrzymać małego?- kobieta zwróciła się do mnie, musiała podpisać jakieś papiery, a nie była wstanie tego zrobić trzymając małe dziecko.

Wziąłem od niej chłopca ten od razu przestał płakać. Przyglądał mi się dużymi brązowymi oczami. Byłem pewny, że gdzieś widuje ten sam odcień brązu, lecz teraz nie jestem w stanie sobie przypomnieć gdzie.

Faceci od karetki wyszli z domu, a ja wtedy dopiero przyjrzałem się kobiecie, leżącej na kanapie. To była ONA. Dziewczyna za którą tak strasznie tęskniłem

-Zuzka- szepnąłem i podszedłem bliżej. Uklęknąłem przednią i pogłaskałem po policzku. Strasznie tęsknię za jaj ślicznym uśmiechem, słowami które zawsze podnosił mnie na duchu i zachęcały do walki. Jednak dziś ich nie usłyszę bo moja dawna ukochana była nie przytomna.

-Znasz ją?- zapytał mężczyzna wyrywając mnie z zamyślenia

-Tak. I to dobrze- odpowiedziałem

-To możesz się nią zająć. Ja muszę wyjechać na kilka dni pozałatwiać ważne sprawy- teraz odezwała się kobieta- tu są witaminy które ma brać, i proszę nie zostawiaj jej samej- powiedziała po czym wyszła. Ale jak to samej to gdzie jest jej mąż, ojciec dziecka, które jak zgaduje jest jej. Zostanę z nią bo przecież nie zostawię jej kiedy jest nieprzytomna, i małego dziecka bez opieki, ale obawiam się jej reakcji gdy się obudzi.