~10 Tego się nie spodziewałam

W końcu nadszedł wieczór. Jednak nie czułam się za dobrze, nie chciało mi się nigdzie wychodzić, ale ciekawość zwyciężyła.  Chciałam się dowiedzieć jakie jest ulubione miejsce Crisa. Ciekawiło mnie czy to jakaś znana wszystkim sławnym osobom Francuska restauracja, a może jego ulubiony salon fryzjerski.  Nie zrobię mu tej przyjemności. Zamiast ubrać jakąś szykowną sukienkę, założyłam najzwyklejsze rurki i luźną bluzeczkę z  krótkim rękawem  . Pomyślałam, że się spóźni wiec postanowiłam jeszcze pomalować sobie paznokcie. Wybrałam mój ulubiony niebieski lakier. Niestety czynność przerwał mi dzwonek do drzwi. Zdziwiłam się.

-Cześć. Widzę że jesteś jeszcze nie gotowa- zaśmiał się piłkarz

-Myślałam, że się spóźnisz- odpowiedziałam głupio

-O a w jakiej gazecie o tym przeczytałaś- zironizował- wbrew temu co piszą nie lubię się spóźniać wolę być przed czasem, niż żeby miał ktoś na mnie czekać.

-No to przepraszam. Ale wiesz ja jestem kobietom i mam prawo do tego by się spóźnić- dokończyłam malowanie i zaczęłam dmuchać by lakier szybciej wysechł. Ku mojemu zaskoczeniu Cristiano zrobił to samo z moją drugą dłonią patrząc przy tym głęboko w moje oczy

-Dobra już chyba możemy iść- przerwałam tą magiczną chwilę,

-A tak – ocknął się- więc zapraszam- poprowadził mnie w kierunku samochodu

-Fajne auto. Ferrari- zamyśliłam się

-Znasz się na samochodach? –zdziwił się i otworzył przede mną drzwiczki

-pewnie nigdy nie wiadomo co się może w życiu przydać – Wsiadłam

-To pewnie koło też umiesz wymienić- zaśmiał się

-No. A ty nie?

- nie próbowałem i nie mam zamiaru

Jechaliśmy w ciszy słuchając spokojnej melodii płynącej z radia.  Jakie było moje zdziwienie kiedy okazało się, że nie jedziemy w stronę centrum, a w zupełnie przeciwnym kierunku. Już miałam go o to zapytać, ale odpuściłam niech nie myśli, że mnie to tak ciekawi. Niech żyje w tej spokojnej nieświadomości. Cristiano prowadząc samochód był bardzo skupiony, tak jak na boisku podczas gry. Podobało mi się to w nim. Piłkarz taki jak on nie poddaje się, a walczy do końca. Kiedy zauważył, że mu się przyglądam uśmiechnął się, tak jak lubiłam, a w jego oczach znów był ten blask. Zastanawiałam się co go wywoływało.

-Jesteśmy na miejscu- ogłosił po czym wysiadł z auta, zrobiłam to samo i rozejrzałam się do o koła. Okazało się, że w pobliżu nie ma żadnych budynków.  Spojrzałam pytająco na Crisa, a on się zamyślił.

-Lubię tu przyjeżdżać by pomyśleć- stał oparty o maskę samochodu, podeszłam do niego i usiadłam

-Tego się nie spodziewałam- widok z tego miejsca był piękny, przed nami rozciągał się pięknie oświetlony most na rzece Manzanares, a za nim panorama stolicy Hiszpanii.

-Pewnie myślałaś że zabiorę cię do jakiejś drogiej restauracji?

-No właściwie to tak. Myślałam, że właśnie takie klimaty lubisz

-Nie że nie lubię, bo lubię, a właściwie to przyzwyczaiłem się do tego . Lecz w tym miejscu jest coś takiego co mnie uspokaja. Przypomina mi mój dom..

-Portugalię- dokończyłam za niego, ten tylko uśmiechnął się, i nic więcej nie powiedział.

Staliśmy tak dość długo raz rozmawiając o mnie raz o nim, a chwilami po prostu milcząc. Podobało mi się. Cristiano Ronaldo okazał się zupełnie innym człowiekiem jakiego opisują w gazetach. Okazał się człowiekiem do którego naprawdę mogłam coś poczuć, jak już nie czułam.

-Opowiedz mi o swojej rodzinie- poprosił. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć

-Nie ma co opowiadać. Wiesz wracajmy już, zrobiło się trochę zimno- chciałam zmienić temat.

CRISTIANO

Zdziwiła mnie przecież było ciepło. Spojrzałem na nią nie wyglądała jakby żartowała. Szybko wziąłem swoją bluzę i stojąc już przed nią, założyłem na jej ramiona, dotykając przy tym nagiej skóry na jej ramieniu, co wywołało u niej dreszcz. Spojrzałem w jej oczy i nie mogłem się oprzeć. Pochyliłem się i kiedy nasze usta dzieliły już zaledwie milimetry, ona odwróciła głowę.

-Możemy już wracać? Nie najlepiej się czuję- zrozumiałem aluzje nic nie mówiąc wsiadłem do auta. Kiedy ona uczyniła to samo odjechaliśmy  stamtąd. Wydawało mi się, że coś czuję do tej dziewczyny, i że ona do mnie też. Jednak chyba się przeliczyłem. Dziwiło mnie, że nie chciała rozmawiać o swojej rodzinie, dla nie była ona najważniejsza nie wyobrażam sobie mojego życia bez nich…

-To nie możliwe żebym zakochała się w nim w tak krótkim czasie- mamrotała ledwo słyszalnym głosem przez sen. Ciekawiło mnie o kim ona mówi. Czyżby dlatego nie chciała mnie pocałować, kochała innego? W takim razie po co zgodziła się na te spotkanie ze mną? Powoli przestawałem rozumieć tą dziewczynę, ale czy ja kiedykolwiek ją rozumiałem?

Kiedy spoglądałem na spokojnie śpiącą, obok mnie dziewczynę wtuloną w moją bluzę mimowolnie na moje usta wypływał uśmiech. Gdy byliśmy już pod domem jej wujka nie miałem serca jej budzić.  Podeszłem od drugiej strony samochodu i wziąłem ją na ręce. Myślałem że się obudzi, a ona tylko ufniej się we mnie wtuliła przez co tylko szerzej się uśmiechnąłem. Zuzia mówiła mi coś o tym że jej wujek wyjechał gdzieś w sprawach służbowych więc spokojnie mogłem wejść do domu.

Kiedy byliśmy już w jej pokoju najdelikatniej jak potrafiłem, położyłem ją na łóżku, zdjąłem buty i przykryłem kołdrom.

-Kolorowych snów- wyszeptałem i pocałowałem delikatnie w czoło.